فلج شبکه بازویی بعد از کاشف ویلهلم ارب به فلج Erb نیز معروف است. شبکه بازویی گروهی از اعصاب نزدیک گردن است که وظیفه عصب کشی کل بازو را بر عهده دارند. این اعصاب تحرک و حساسیت شانه ، زیر بغل ، بازو و انگشتان را فراهم می کند.
فلج ارب در 1-2 کودک در هر 1000 نوزاد مشاهده می شود. بیشتر اوقات به دلیل کشیده شدن گردن کودک در هنگام زایمان دشوارتر است. اکثر کودکان مبتلا به این فلج به کمک فیزیوتراپی فعال روزانه کاملاً تحرک و حساسیت دست را بازیابند.
شبکه بازویی گروهی از اعصاب است که از ستون فقرات آمده و از بین مهره ها عبور کرده و به سمت بازو حرکت می کند. اعصابی که شانه را عصب می دهند کمی بالاتر از اعصابی هستند که مسئول عصب کشی کف دست و انگشتان هستند.
در بیشتر موارد ، اعصاب عصب دهنده شانه تحت تأثیر قرار می گیرند. به همین دلیل ، نوزاد تازه متولد شده نمی تواند شانه خود را حرکت دهد اما می تواند انگشتان خود را حرکت دهد. اگر تمام اعصاب تحت تأثیر قرار بگیرند ، در این صورت وضعیت کودک شدیدتر است.
در کل ، 4 نوع اصلی آسیب عصبی وجود دارد. هر چهار نوع اختلال می تواند در یک کودک رخ دهد. علائم آسیب عصبی از دست دادن احساس و فلج کامل یا جزئی است ، مهم نیست که عصب چگونه آسیب دیده است. انواع آسیب عصبی عبارتند از:
نوروپراکسی
این یک آسیب ضربه ای است که در آن عصب دچار "شوک" می شود ، اما پاره نمی شود. این شایعترین نوع آسیب عصبی است. به طور معمول ، این آسیب ها در حدود 3 ماه به خودی خود بهبود می یابند. نوروپراکسی هم در نوزادان و هم در بزرگسالان می تواند رخ دهد.
نوروما
این نتیجه کشش است که در آن پارگی رشته های عصبی جداگانه وجود دارد. بافت اسکار در محل پارگی ایجاد می شود ، که می تواند عصب سالم باقی مانده را فشرده کند.
پارگی
ترومای کششی که در آن پارگی عصب وجود دارد. به خودی خود بهبود نمی یابد. مداخله پزشکی لازم است.
Avulsion
در پرنده ، عصب از ستون فقرات جدا می شود. این جدی ترین نوع آسیب است. در تخمک گذاری ، پارگی ها قابل ترمیم نیستند. تنها گزینه استفاده از عصب دهنده است.
در نوزادان تازه متولد شده با فلج شبکه بازویی ، کمبود حرکت در بازو وجود دارد. علاوه بر این ، در معاینه توسط متخصص اطفال ، او ممکن است دریابد که برخی از بازتاب های اندام فوقانی نوزاد تازه متولد شده وجود ندارد و کودک نمی تواند شیئی را در انگشتان خود نگه دارد.
به منظور تشخیص ، علاوه بر معاینه فیزیکی ، انجام آزمایشات تصویربرداری نیز ضروری است ، که به کمک آنها می توان سطح و نوع آسیب عصبی را تشخیص داد.
اکثر کودکان مبتلا به فلج شبکه بازویی به خودی خود بهبود می یابند و باید بیشتر اوقات توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی تحت نظارت دقیق قرار گیرند. والدین باید صبور باشند زیرا اعصاب برای بهبودی کامل به زمان ، گاهی تا دو سال زمان نیاز دارند.
بهبودی کودک می تواند با فیزیوتراپی روزانه انجام شود ، ابتدا توسط یک متخصص و سپس توسط والدین انجام شود. برای این منظور کودک باید حداقل 3 هفته داشته باشد. با ورزش منظم از کودک خود در برابر آسیب مفصل و ضعف عضلانی به دلیل کمبود حرکات فعال در این ناحیه محافظت خواهید کرد. اغلب ، حتی پس از فیزیوتراپی منظم ، کودکان همچنان برخی از ضعف ها را در شانه یا بازو تجربه می کنند که ممکن است با گذشت زمان فروکش کند.
اگر برای مدت 6 ماه تغییری در وضعیت کودک ایجاد نشود ، ممکن است دستکاری جراحی برای قرار دادن عصب از اهدا کننده در نظر گرفته شود.
